8. Ostrożnie „w trakcie" Za każdym razem, gdy zabieramy się za karmienie leżącego chorego musimy być wyjątkowo ostrożni. Nikt z nas nie chce przecież zrobić krzywdy swojemu bliskiemu. Operować widelcem lub łyżką powinniśmy więc tak, by trafiać bezpośrednio do ust, bez obijania zębów po drodze. Stolik przyłóżkowy taca blat do łóżka rehabilitacyjnego chorego regulowany. od Super Sprzedawcy. 149, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 162,99 zł z dostawą. Produkt: Stolik przyłóżkowy Herdegen EASY 40 cm x 60 cm 70-105 cm. kup do 15:00 - dostawa jutro. 53 osoby kupiły. Łóżko chorego powinno być ustawione tak, ażeby z obu stron był do niego dostęp. Chorego leżącego najlepiej nakrywać lekkim puszystym kocem, a jeżeli kołdrą, to taką, którą można prac w domu. Radzimy używać bielizny pościelowej z kory (wygodnej, bo nie wymagającej maglowania i prasowania). Pobierz w formacie PDF. Poradnie medycyny paliatywnej są jedną z form świadczenia opieki medycznej. Do Poradni medycyny paliatywnej mogą zgłosić się osoby na różnym etapie leczenia. Opieka paliatywna ambulatoryjna jest dla osób, które: zakończyły leczenie przyczynowe, ponieważ wyczerpane zostały możliwości terapeutyczne drewniane. 2790, 00 zł. 169,03 zł x 20 rat. z. sprawdź. 2930,00 zł z dostawą. Produkt: Łóżko rehabilitacyjne 0123 ortopedyczne na pilota 90 cm x 200 cm. dostawa wt. 7 lis. dodaj do koszyka. 49x22x12 cm (dł. x szer. x wys.) – 1 sztuka. Kliny stabilizujące stanowią wspaniałe narzędzie do zmian pozycji pacjenta leżącego, czy siedzącego. Zostały zaprojektowane jako podpórki do bezpiecznej i delikatnej dla pacjenta zmiany pozycji przy na przykład czynnościach pielęgnacyjnych obywających się w łóżku. Kliny . Udar, wylew, stwardnienie rozsiane – lista schorzeń, które mogą spowodować wielotygodniowe, a nawet wieloletnie przebywanie w łóżku jest wręcz nieograniczona. Osoby starsze bardzo często ostatnie dni, miesiące, a nawet lata swojego życia spędzają w łóżku, stając się pacjentami leżącymi. Jak poradzić sobie w tak trudnej i specyficznej sytuacji i dobrze zorganizować opiekę nad higieną chorego w taki sposób, aby nie była codzienną męczarnią? O tym w dzisiejszym artykule. Codziennymi i doraźnymi przypadkami unieruchomienia pacjenta – poza zaawansowanym wiekiem – są złamania kończyn dolnych, paraliż, problemy z chodzeniem, śpiączka, choroby neurodegeneracyjne – choroba Parkinsona, Alzheimera oraz zaburzenia psychiczne, czy po prostu osłabienia lub zaniki mięśni. Lista przyczyn może być bardzo długa. Pielęgnacja pacjenta, który leży jest bardzo specyficzna i wymaga dużej cierpliwości, sił i umiejętności. Trzeba pamiętać o kilku szczegółach i działać adekwatnie do stanu pacjenta, aby mu nie zaszkodzić. Opieka nad taką osobą, która nie może wstać i leży w łóżku to wielkie wyzwanie dla bliskich. Trzeba się również liczyć z tym, że taki stan chorego może spowodować całkowitą reorganizację życia. Stwórz odpowiednie miejsce Zabiegi higieniczne należy wykonywać w odpowiedniej atmosferze. Najlepiej wydzielić osobny pokój, który zapewni osobie leżącej spokój, a przede wszystkim intymność. Ma to ogromne znaczenie dla psychiki chorego. Wielu pacjentów, kiedy wykonuje się przy nich zabiegi higieniczne, czuje z tego powodu wstyd. Ważne jest, aby okazać poszanowanie dla drugiej osoby. Wiąże się to z wykonywaniem zabiegów higienicznych jedynie z osobami, które są do tego niezbędne – idealnie byłoby, gdyby wszystkie inne osoby zostały wyproszone z pokoju. Dodatkowo nie wolno okazywać własnej niechęci do wykonywanej czynności – np. poprzez złośliwe komentarze. Pamiętajmy, że mamy do czynienia z innym człowiekiem i należy mu się szacunek. Pokój chorego powinien być utrzymywany w temperaturze 20-21oC, często wietrzony, by zapewnić dopływ świeżego powietrza i codziennie sprzątany (w tym ścieranie kurzu i mycie podłogi na mokro). Przydałoby się również zabezpieczyć okna, aby światło nie raziło pacjenta. Kiedy zmienić pieluchomajtki? Opieka nad pacjentem leżącym często nierozerwalnie związana jest ze zmianą pieluchomajtek lub pieluch u chorego – trzeba wiedzieć, kiedy i jak to robić. Większość pieluch zawiera wskaźnik wilgoci. Na wierzchniej stronie pieluchomajtek są odpowiednie indykatory, które pod wpływem wody z moczu lub kału bledną i rozmywają się. Jest to sygnał, że pieluchę należy zmienić. Możemy też zmienić pieluchę wtedy, kiedy chory nas poinformuje, że należy to zrobić. Konieczna jest bezwzględna wymiana pieluchy każdorazowo po oddaniu kału. Po długim kontakcie z wilgocią skóra mięknie i staje się pomarszczona. Jest to tak zwany proces maceracji skóry. Skóra poddana takim warunkom przez długi czas po pierwsze nie spełnia swojego zadania ochronnego, po drugie może trwale zostać uszkodzona. Jest to idealne miejsce do rozwoju bakterii – w szczególności bakterii kałowych. Bakterie kałowe bardzo łatwo przenikają też do układu moczowego, w szczególności u kobiet, bo budowa ich układu moczowego sprzyja zakażeniom. Bakterie mają wtedy ułatwione zadanie, a my gwarantujemy im bardzo dobre miejsce do bytowania. Polecane dla Ciebie chusteczki, nietrzymanie moczu, podrażnienie, jednorazowe , dla alergików, bez parabenów, bez barwników, bez sztucznych barwników, bez peg, bez olejów mineralnych zł Po zmianie pieluchy – nawilżaj Działania higieniczne po zmianie pieluchy sprowadzają się do oczyszczenia miejsc intymnych i odpowiedniego zabezpieczenia ich przed szkodliwymi czynnikami wynikającymi z noszenia pieluchomajtek. Należy dokładnie oczyścić i osuszyć okolice intymne. Następnie nawilżyć skórę preparatem przeciw odparzeniom lub odleżynom. Można zastosować też zasypkę (np. talk). Higiena osoby leżącej przypomina higienę niemowląt i dzieci – są to bardzo podobne zabiegi. Codzienna obserwacja Chory leżący jest zwykle osłabiony, a na jego ciele ujawniają się wszelkiego rodzaju ślady codziennego leżenia. Są to przede wszystkim zaczerwienienia, wysypka, otarcia, małe lokalne pęknięcia naczynek, siniaki i najpoważniejsze – odleżyny. Codzienna obserwacja pozwoli zlokalizować zmienione miejsca i odpowiednio je zabezpieczyć. Aby te specyficzne miejsca wykryć, a samemu choremu zapewnić dobre samopoczucie, toaletę powinniśmy wykonywać dwa razy dziennie. Przy toalecie porannej myjemy zęby, twarz, uszy, szyję, ręce, plecy, pośladki, strefy intymne, a przy wieczornej – całe ciało. W aptece należy sięgać po odpowiednie preparaty do pielęgnacji skóry wrażliwej oraz preparaty przeciwodleżynowe lub odpowiednie kremy nawilżające. Najlepsze i najczęściej używane są preparaty do pielęgnowania niemowląt i dzieci. Są one delikatne, nie zawierają konserwantów i sztucznych substancji drażniących, co jest korzystne dla pacjenta leżącego. Mycie pacjenta Przy myciu pacjenta zaczynamy zawsze od górnych partii ciała, a kończymy na dolnych, zmieniając przy tym wodę i ręcznik, a strefy umyte zabezpieczamy dodatkowym suchym i czystym ręcznikiem, aby ciało chorego nie wyziębiło się. Należy pamiętać, że ważna jest również higiena jamy ustnej. Nie wolno zapominać o myciu zębów. Przy wycieraniu skórę dotykamy delikatnie ręcznikiem, aby nie narazić jej na otarcia i skaleczenia. Po umyciu nakładamy na nią nawilżające kosmetyki – oliwki, kremy, balsamy albo łagodzący podrażnienia talk. Poranną toaletę wykonujemy w łazience lub w łóżku, wieczorną starajmy się wykonywać w łazience. Mimo że praca z osobą leżącą jest żmudna, codzienna i wymaga dużej siły fizycznej i psychicznej, to stanowi ona swoiste podziękowanie – za trudy wychowania, nauki czy zwykłego spędzania czasu. Taka pomoc nie jest niczym dziwnym i nigdy nie wiemy, czy nam w przyszłości również taka pomoc nie będzie potrzebna. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Olej z czarnuszki – na odporność, alergie, astmę, skórę. Poznaj właściwości i zastosowanie czarnuszki siewnej Olej z czarnuszki w ok. 85 proc. składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), zawiera witaminę E, witaminę A oraz mikroelementy. Posiada wiele właściwości zdrowotnych, ma także zastosowanie w kosmetyce. Sprawdź, jak działa olej z czarnuszki siewnej, jakie ma właściwości lecznicze oraz w jaki sposób go stosować. Marihuana medyczna – co warto o niej wiedzieć? U schyłku okresu PRL, w 1985 r. wprowadzono przepisy karne, które zakazały używania w Polsce marihuany. Kontrowersje wywoływał pogląd, że wykorzystanie tej substancji do celów medycznych stało się również niedostępne, a wręcz karalne. Dopiero po 32 latach (w 2017 r.) stworzono przepisy, które formalnie zezwoliły na legalne wprowadzanie marihuany do obrotu jako surowca farmaceutycznego, a także zastosowanie jej w leczeniu i łagodzeniu objawów towarzyszących określonym chorobom. Co warto wiedzieć o marihuanie medycznej? Świąteczne przejedzenie. Jak radzić sobie ze wzdęciami? W Święta Bożego Narodzenia jemy dużo – to fakt. Faktem jest też to, że przejedzeniu towarzyszą nieprzyjemne dolegliwości, takie ból brzucha, uczucie pełności w jamie brzusznej, gazy. Czym tak naprawdę są wzdęcia i jak radzić sobie z przejedzeniem? 5 zdrowych postanowień na Nowy Rok. Co warto zmienić? Istnieje kilka sfer życia, które warto uporządkować niezależnie od pory. Powoli, małymi krokami, ale zdecydowanie i sukcesywnie. Oto kilka postanowień noworocznych – wystarczy wybrać jedno, a wiele dobrego zrobimy dla siebie i czasami też dla naszych najbliższych. Leki na uspokojenie bez recepty – co zawierają i czy są skuteczne? Żyjemy we względnie dynamicznych czasach. Szybkość zmian odbija się na sferze emocjonalnej człowieka. Statystyki mówią, że co druga osoba, odczuwa częste napady złości, stresu lub agresji w ciągu dnia. W aptekach istnieją leki bez recepty, które mają wykazywać działanie uspokajające. Najczęściej są to preparaty ziołowe. Środki te ze względu na zawartość substancji czynnych wykorzystuje się w lecznictwie. Co najczęściej znajduje się w składzie leków uspokajających bez recepty? Jaka jest skuteczność ziołowych środków na uspokojenie? Chrypka – przyczyny, leczenie, domowe sposoby Zachrypnięty głos może być wynikiem podrażnienia lub zranienia strun głosowych wskutek nadwyrężenia głosu lub choroby. Kiedy chrypka może okazać się groźna? Jak pozbyć się chrypy przy pomocy domowych sposobów? Drapanie w gardle – co oznacza? Przyczyny i domowe sposoby Drapanie, swędzenie lub gryzienie w gardle – to zwykle objawy infekcji górnych dróg oddechowych. Te nieprzyjemne uczucia, które towarzyszą chorobom zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, można złagodzić za pomocą preparatów na gardło dostępnych w aptece, a także dzięki domowym sposobom. W jaki sposób? Podpowiadamy. Przewiane ucho – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby Czy po wieczornym spacerze odczuwasz ból lub słyszysz szum w uszach? To może być przyczyna przewianego ucha. Przypadłość ta dotyczy wszystkich osób, zarówno młodszych, jak i starszych. Najczęściej jednak pojawia się u dzieci do 6. roku życia. Jakie są przyczyny przewianego ucha? Jak leczyć przewiane ucho domowymi sposobami? Kiedy udać się do laryngologa? Podpowiadamy. Osoby ciężko (obłożnie) chore, niepełnosprawne ruchowo lub unieruchomione czasowo z powodu wypadku nie mogą samodzielnie zadbać o właściwą pielęgnację skóry, a jest ona niezwykle ważna dla zdrowia. Jak umyć chorego i jak dbać o jego skórę? Pielęgnacja skóry obłożnie chorych bądź niepełnosprawnych pozwala uniknąć wielu dodatkowych problemów ze zdrowiem. Do pielęgnacji skóry osób długo przebywających w łóżku - obłożnie chorych lub niesprawnych najlepiej używać dermokosmetyków lub specjalistycznych preparatów. Dermokosmetyki zazwyczaj nie zawierają substancji, które mogą wywoływać podrażnienia czy uczulenia, np. zapachowych czy barwiących. Bazą dla produkcji dermokosmetyków jest zwykle woda termalna, zawierająca tzw. oligoelementy – żelazo, cynk, mangan, miedź. Działa ona przeciwzapalnie i ochronnie na skórę. Kosmetyki dla alergików lub dla niemowląt również sprawdzą się w pielęgnacji osób chorych. Takie preparaty są delikatne i dobrze nawilżają. Najczęstsze problemy ze skórą u osób obłożnie chorych Przesuszenie skóry Aby pielęgnacja była właściwa, warto przeczytać ulotki leków, które chory przyjmuje, bo niektóre z nich mogą przyczyniać się do przesuszenia skóry. Sprzyja temu także suche powietrze w domu. Odleżyny Wielkim problemem dla osób pielęgnujących chorych są odleżyny. Najczęściej tworzą się w okolicy miednicy, kości krzyżowej, na łokciach i piętach. Dlatego co dwie godziny należy zmieniać ułożenie ciała chorego. Miejsca narażone na ucisk trzeba oklepywać dłonią, bo to poprawia krążenie, i obficie smarować maścią nagietkową, oliwką dla niemowląt, linomagiem lub balsamem z masłem shea. Można to robić nawet 2, 3 razy dziennie. Mycie obłożnie chorego Do mycia ciała najlepiej używać mydła o pH 5,5, które nie naruszy kwaśnego odczynu skóry. Po myciu skórę należy starannie osuszyć, szczególnie fałdy skórne, by nie dopuścić do rozpulchnienia zagrożeniem są odparzenia, które powstają, gdy fałdy skóry przylegają do siebie, a skóra między nimi jest wilgotna. Odparzenia łatwo zauważyć, bo skóra jest zaczerwieniona, swędzi lub piecze, czasem nawet boli. Aby tego uniknąć, chory powinien mieć przewiewną piżamę lub bieliznę z bawełny. Ponieważ odparzenia zwykle pojawiają się w pachwinach, między pośladkami, należy je przemywać naparem z rumianku lub wodą z nadmanganianem chory jest otyły, fałdy skóry na brzuchu trzeba przecierać talkiem. Można też stosować zasypki wysuszające lub kremy przeciw odparzeniom, które zawierają działający antybakteryjnie tlenek cynku. Miejsca już odparzone można smarować także sama witamina E. miesięcznik "Zdrowie" Mycie pacjenta w łóżku – kilka przydatnych wskazówek Jeżeli twój podopieczny jest niesamodzielny i osłabiony, wówczas przez większość dni w tygodniu musisz myć go w łóżku. To czynność, która wymaga wiedzy i wprawy, bo niewłaściwie przeprowadzone zabiegi pielęgnacyjne mogą tylko zaszkodzić choremu. Pamiętaj, aby odpowiednio wcześniej zaopatrzyć się w delikatne preparaty do mycia ciała, włosów i miejsc intymnych. Niektóre marki oferują pełne zestawy niezbędnych kosmetyków i akcesoriów ułatwiających pielęgnację i oczyszczanie skóry, przeznaczonych dla ludzi w wieku podeszłym i chorych leżących. Ponadto nie zapomnij o zrobieniu zapasu podkładów nieprzemakalnych na łóżko, aby nie doszło do zawilgocenia pościeli i materaca. Kolejną bardzo ważną kwestią jest odpowiednia temperatura panująca w pomieszczeniu, w którym odbędą się zabiegi pielęgnacyjne. Nie może dojść do wyziębienia chorego, dlatego zamknij okna, włącz ogrzewanie i przykryj te części ciała, których w danym momencie nie myjesz. Higiena osobista leżącego jest bardzo istotna, dlatego jeżeli to twoje początki w roli opiekuna, koniecznie poproś pielęgniarkę, aby dokładnie poinstruowała cię, jak krok po kroku umyć leżącego seniora, lub pomogła ci podczas pierwszych zabiegów. Ciało możesz oczyszczać myjką wykonaną z delikatnego tworzywa (niektóre myjki mają wygodną formę rękawic) i specjalistyczną pianką lub mydełkiem. Pamiętaj, aby nie zużywać przy tym za dużo wody, a po zakończeniu mycia starannie osuszyć skórę podopiecznego. Osuszanie nie powinno jednak polegać na tarciu skóry ostrym ręcznikiem. Najlepiej, jeśli wykorzystasz w tym celu miękki, delikatny ręcznik i będziesz ostrożnie przykładać go do ciała podopiecznego, aby wchłonął wilgoć. Wykonując te zabiegi, przyjrzyj się, czy na skórze nie ma podrażnień lub czerwonych plam, które mogą być pierwszym sygnałem odleżyn. Higiena intymna Często najwięcej wątpliwości budzi mycie okolic intymnych. Warto pamiętać, że zabieg ten należy przeprowadzić każdorazowo po zmianie pieluchy lub pieluchomajtek. Bardzo wygodne jest mycie bez wody, przy pomocy specjalistycznych, nawilżonych chusteczek. Płyn, którym są nasączone, jednocześnie oczyszcza i pielęgnuje skórę. Co istotne, jeśli opiekujesz się kobietą, zawsze podmywaj ją od przodu do tyłu, aby zapobiec przemieszczaniu się bakterii z okolic odbytu do pochwy. To zmniejszy ryzyko infekcji intymnej. Innym sposobem jest używanie ściereczki bawełnianej albo myjki oraz płynu do higieny intymnej. Po zabiegu trzeba dokładnie osuszyć skórę, założyć pieluchę lub pieluchomajtki i przykryć podopiecznego, aby nie dopuścić do wyziębienia. Podczas zmiany pieluchy i mycia okolic intymnych warto pamiętać o jednorazowych rękawiczkach ochronnych. Kilka dodatkowych wskazówek odnośnie do toalety chorego leżącego Higiena osoby chorej wymaga od opiekuna cierpliwości, uwagi i dokładności. Przed przystąpieniem do czynności pielęgnacyjnych pamiętaj o tych kilku dodatkowych zasadach: nie zaniedbuj zębów chorego – myj je dwa razy dziennie, regularnie myj włosy podopiecznego delikatnym szamponem, aby nie były brudne i przetłuszczone, pamiętaj o higienie uszu, jednak nie czyść ich popularnymi patyczkami, które tylko wpychają woskowinę głębiej – po umyciu włosów delikatnie wytrzyj uszy z zewnątrz bawełnianą ściereczką (również obszar za uszami), zawsze po myciu kremuj skórę chorego, aby zapobiec jej wysuszeniu – dobrym pomysłem jest sięgnięcie po kosmetyki przeznaczone specjalnie dla osób starszych i leżących, takie jak emulsja lub balsam do ciała oraz kremy przeciwko podrażnieniom spowodowanym nietrzymaniem moczu; profesjonalne kosmetyki znajdziesz w ofercie TENA, jeśli osoba, którą się opiekujesz, jest zdolna wstawać, zachęcaj ją do samodzielnego korzystania z toalety i mycia się w łazience (z twoją pomocą), pamiętaj o obcinaniu paznokci podopiecznego, wcześniej zmiękcz je, mocząc dłonie i stopy przez ok. 10 minut w ciepłej wodzie. Mycie chorego leżącegoto także dobra okazja, żeby z nim pogawędzić i miło spędzić czas, bo potrzebuje tego równie mocno, jak zabiegów higienicznych. Algorytm pielęgnacji pacjenta obłożnie chorego oraz sprawdzone środki pielęgnujące, myjące i dezynfekujące Utrzymanie czystości osoby chorej służy pobudzaniu krążenia, pobudzaniu funkcji skóry. Jeżeli zaś chodzi o czynniki psychiczne, to codzienna higiena oprócz poprawy samopoczucia wspomaga wyrabianie nawyków higienicznych. Z kolei myciu ciała pacjenta towarzyszą jego dokładne oględziny pod względem zmian chorobowych. Pozwala na przykład wykrywać odleżyny we wczesnym ich stadium powstawania, czyli kiedy na ciele pojawiają się czerwono-różowe kropeczki. Procedury higieniczne pozwalają również poznać inne ewentualnie schorzenia skóry, albo pojawiające się zwyrodnienia. Poniżej prezentujemy Państwu algorytm stosowany podczas mycia pacjenta obłożnie chorego. To kompletny zestaw wytycznych pozwalający na sprawne i bezpieczne przeprowadzenie procedur higienicznych. Przygotowania do pracy Podstawą każdej pracy pielęgnacyjnej jest higiena rąk. Zależnie od zabiegów, jakie będziemy podejmować należy umyć lub zdezynfekować dłonie. Dezynfekcja jest wymagana również, gdy pacjent lub pracownik ma rany na skórze. Następnie przygotowujemy wszelkie potrzebne do pracy sprzęty, akcesoria, odzież ochronną, a także sprzęt do sprzątania i preparaty do szybkiej dezynfekcji powierzchni. Oczywiście zawsze to będzie indywidualny zestaw, niemniej warto zebrać produkty na wszelkie ewentualności. Pieczołowitość nie jest wymagana, jeżeli sporadycznie używane produkty znajdują się w obrębie sali. Przy łóżku pacjenta ustawiamy taboret lub krzesło. Na szafce przyłóżkowej ustawiamy tacę z potrzebnymi narzędziami. Na oparciu krzesła wieszamy ręcznik stosowany tylko do mycia tego pacjenta. Basen ustawiamy na taborecie. Następnie, jeżeli to konieczne zakładamy rękawiczki ochronne, fartuch jednorazowy, czepek. Większe zabezpieczenia wymagają na przykład pacjenci potencjalnie zakażeni - ten temat opisujemy pod tym odnośnikiem Zaczynamy od mycia zębów jeżeli pacjent/pacjentka nie ma zębów, przechodzimy do kroku - mycia protez. Po pierwsze pod brodę pacjenta należy rozłożyć ręcznik przeznaczony do mycia twarzy. Następnie przygotowujemy przybory do mycia zębów. Nakładamy pastę na szczoteczkę. Jeżeli pacjent może samemu myć zęby to podajemy mu szczoteczkę i uważamy, żeby dokładnie umył zęby. Jeżeli nie jest w stanie kontrolować swoich ruchów robimy to za niego. Pod brodę podkładamy nerkę, do której spluwa nadmiar piany. Podajemy kubeczek z wodą do przepłukania ust. Po myciu wycieramy mu usta ręcznikiem zwykłym lub papierowym. Ręcznik odkładamy na krzesło. Mycie protez zębowych Praktyką polecaną przez terapeutów jest samodzielne mycie protezy przez pacjenta - o ile jest to możliwe. Jeśli nie, te czynności przypadają opiekunowi. Protezę należy umyć pod bieżącą wodą (i tu jeśli pacjent myje protezę jest zmuszony skorzystać z miski), dokładnie wyszczotkować i opłukać. Następnie możemy wykorzystać środki przeznaczone do mycia protez. Czasami są opisane przez producenta. Po umyciu protezy przechodzimy do czyszczenia zębów i nałożenia protezy. Pamiętajmy o tym, że chory może nosić protezę, jeżeli w jamie ustnej nie ma zmian chorobowych, dlatego mycie zębów i mycie protezy to dobra okazja, żeby ocenić stan zdrowia buzi pacjenta. Aby ułatwić mocowanie protezy można zastosować klej do protez. Jakość kleju ocenimy najczęściej podczas jedzenia. Mycie twarzy, oczu i uszu Podczas mycia twarzy układamy pacjenta w pozycji półleżącej, albo leżącej. Pod głowę kładziemy czysty ręcznik. Do mycia twarzy korzystamy ze specjalnych myjek o delikatnej fakturze. Namaczamy myjkę w wodzie i przecieramy twarz zaczynając od oczu. Następnie przecieramy twarz od dalszego zewnętrznego kącika do bliższego kącika twarzy. Twarz wycieramy dotykając ją punktowo ręcznikiem (nie przecieramy, bo może to wywołać podrażnienia). Na koniec myjemy uszy. Po czym starannie je wycieramy. Mycie klatki piersiowej W algorytmie pomijamy aspekty zachowania intymności oraz zżycia się pacjenta z opiekunem. Jeżeli myjecie Państwo pacjentów w większych salach, przydatny może być parawan medyczny. Jeżeli pacjenci są samodzielni, należy przekonać ich do podejmowania wszystkich czynności, które są w stanie wykonać. Zaczynamy od zdjęcia koszuli pacjenta – jeżeli pacjent jest na tyle samodzielny, by zrobić to samemu to dobrze. Możemy mu zawsze pomóc. Pod pacjenta lub po jego bokach dobrze jest podłożyć ręczniki, albo podkłady nieprzemakalne. Myjemy szyję, dekolt. Wyjmujemy ręcznik spod głowy pacjenta i układamy na klatce piersiowej, wywijając mankiet na koc. Następnie ten koc unosimy za przygotowany mankiet. Starannie myjemy całą klatkę piersiową. Obserwujemy skórę – pod pachami i pod biustem u kobiet. Do mycia klatki piersiowej i innych części ciała (oprócz głowy) proponujemy skorzystać z myjek podfoliowanych i preparatów do mycia ciała pacjentów – np. pianki Abena Mycie rąk Przystępując do mycia kończyn górnych odsłaniamy rękę, podkładamy pod nią ręcznik, tak by osłonić pościel. Na ręczniku kładziemy miskę z wodą i zanurzamy dłoń pacjenta w wodzie. Następnie przechodzimy do mycia kończyny górnej – myjemy pachę, ramię, przedramię, dłoń. Po myciu obcinamy paznokcie, jeśli to koniecznie. Dodatkowo warto wyczyścić je szczoteczką. Tę samą procedurę stosujemy wobec drugiej ręki. Na krzesło odwieszamy ręcznik, miskę z wodą odstawiamy na krzesło Jednorazowe myjki powinno się odrzucić do odpadów po myciu większych zabrudzeń, natomiast jeżeli pacjent jest względnie czysty do umycia całego ciała wystarczą 2-3 myjki. Mycie brzucha Na brzuchu pacjenta układamy ręcznik przeznaczony do mycia dolnych partii ciała (to inny ręcznik niż ten do mycia głowy i rąk). Wywijamy go na zewnątrz tworząc mankiet na koc. Następnie unosimy koc za mankiet, zakładamy namydloną myjkę (może być tu też myjka z mydłem) i myjemy brzuch. Po przemyciu wycieramy skórę. Niektóre specjalistyczne preparaty w pianie łatwiej się ściera niż wodę z mydłem. Oszczędza to czas i wysiłek opiekunów. Mycie pleców i pośladków Plecy i pośladki szczególnie zaleca się myć w rękawiczkach ochronnych. Wspominamy o tym, bo widzieliśmy, że w praktyce nie zawsze stosuje się te zabezpieczenia. Na początku zdejmujemy spodnie pidżamy pacjenta. Unosimy koc i prosimy, żeby pacjent położył się na lewym boku. Wzdłuż pleców układamy ręcznik. Namydloną myjką myjemy plecy, a następnie pośladki pacjenta. Jeżeli macie Państwo do czynienia z fekaliami, zalecamy użyć Pianki Esemtan przeznaczonej do mycia właśnie takich zabrudzeń na skórze. Skórę dokładnie wycieramy, nacieramy spirytusem i oklepujemy. Gdy spirytus wyparuje możemy przejść do ubrania pacjenta. Zamiast spirytusu można skorzystać z innych substancji antybakteryjnych. Naszym zdaniem zasadne będzie tu wykorzystanie antybakteryjnej emulsji Octenisan, która skutecznie działa wobec MRSA i nie podrażnia skóry. Mycie nóg Odsłaniamy kończynę dolną dalszą, podkładamy pod nią ręcznik – wzdłuż całej nogi. Miskę z wodą kładziemy na ręczniku, podobnie jak w przypadku mycia rąk. Myjemy nogę od dołu – zaczynając od stopy, poprzez podudzie, udo, pachwinę. Żeby zetrzeć stary naskórek można użyć pumeksu na stopie. Podczas mycia nóg, warto sprawdzić, czy na piętach nie tworzą się odleżyny. Generalną zasadą podczas mycia ciała pacjenta jest dokładna obserwacja w poszukiwaniu zmian na skórze. Zaczątkiem odleżyn są dwie czerwone lub różowe plamki na skórze. W tym stadium możemy łatwo zahamować powstanie odleżyny zaklejając to miejsce opatrunkiem hydrokoloidowym. Podmywanie krocza Do mycia krocza używamy świeżej wody. Wodę w misce wymieniamy po przemyciu każdej części ciała, która jest wyraźnie zabrudzona. Układamy pacjenta na wcześniej przygotowanym basenie. Przygotowujemy dzbanek z wodą w temperaturze pokojowej – do ok. 30o C Teraz należy poprosić pacjenta o podmycie krocza – nakładamy mu na rękę myjkę z mydłem lub myjkę bez mydła, na którą nanosimy czyszczącą pianę. Następnie pacjent powinien podmyć krocze, które my polewamy wodą. Na zmianę następuje mycie i polewanie. Inną metodą jest najpierw polać krocze, a następnie poprosić pacjenta o podmycie się. Zdejmujemy myjkę z ręki pacjenta i ostrożnie wyrzucamy do odpadów. Podajemy pacjentowi ręcznik aby się wytarł. Teraz ponownie myjemy ręce pacjentowi lub podajemy mu środki niezbędne do samodzielnego mycia rąk. Jeżeli pacjent nie jest w stanie się podmyć, wszystkie czynności wykonujemy za niego. Może tu być potrzebnych dwóch opiekunów. Czynności należy wykonywać ostrożnie, dbając o intymność. Na koniec zabieramy basen. Na zakończenie Po umyciu całego ciała i dokładnych oględzinach poprawiamy łóżko, ewentualnie wymieniamy pościel. Można wtedy uczesać pacjenta. Następnie wynosimy wszystkie przybory. Przedmioty jednorazowe utylizujemy, wielokrotnego użytku oddajemy do prania/czyszczenia/dezynfekcji. Nie należy ich używać do mycia innych pacjentów. Na koniec myjemy lub dezynfekujemy ręce. Proszę pamiętać, że zawsze po kontakcie z krwią, wymiocinami, fekaliami należy zdezynfekować ręce i zmienić rękawiczki na nowe. Poniżej wskazaliśmy listę polecanych tekstów, które wzbogacą wiedzę odnośnie poszczególnych produktów. Znajdziecie tu Państwo również listę preparatów i środków, które są polecane do mycia ciała pacjentów obłożnie chorych. Opatrunki hydrokoloidowe w naszej ofercie: Opatrunek hydrokoloidowy Suprasorb H 10 x 10 cm Granuflex opatrunek hydrokoloidowy w postaci pasty 30 g Granugel opatrunek hydrokoloidowy 15 G żel tuba Czytaj więcej na temat: opatrunków hydrokoloidowych odleżyny i metod ich leczenia - artykuł w przygotowaniu opatrunkach na odleżyny Pozostałe przydatne produkty podczas opieki nad osobami obłożnie chorymi znajdziecie Państwo w planie higieny: Pełen plan higieny dla domów pomocy społecznej Zapraszamy do kontaktu telefonicznego z Adamem Pszennym. Możecie Państwo omówić z nim zapotrzebowanie na asortyment oraz zapytać o radę w doborze produktów. Tel. 601 512 252, e-mail: @ Polecane poradniki Higiena osobista mieszkańców domu opieki społecznej Opieka nad pacjentem obłożnie chorym - zasady i sprawdzone techniki Higiena otoczenia chorego w domach pomocy społecznej Metody i zasady zabiegów opieki długoterminowej Agresywny pacjent - jak sobie z nim poradzić Zasady mycia rąk w domach pomocy społecznej Jak zwalczać wszy u pacjentów Mycie głowy choremu leżącemu Mycie włosów to usuwanie ze skóry głowy i włosów brudu i łoju za pomocą wody i szamponu lub na sucho –za pomocą specjalnych szamponów w sprayu czy zwykłej mączki ziemniaczanej . Technika mycia głowy choremu leżącemu uzależniona jest od jednostki chorobowej i stanu ogólnego chorego. Najczęściej głowę myje się w pozycji leżącej na wznak. Głowę myje się w zależności od potrzeby, nie rzadziej niż raz w tygodniu. Cele zabiegu Mycie głowy wykonuje się w celu: • utrzymania w czystości skóry głowy i włosów, • poprawienia funkcji skóry głowy, • pobudzenia krążenia krwi, • zapobiegania powstawaniu odleżyn, zwłaszcza w okolicach potylicy i małżowiny usznej,• usunięcia kurzu ,łoju ,potu ,wszy , • poprawienia samopoczucia pacjenta, • zapewnienia mu estetycznego wyglądu, • wyrobienia nawyku mycia głowy. Zagrożenia • zamoczenie bielizny osobistej lub pościelowej, • podrażnienie oczu szamponem, • zalanie wodą uszu i twarzy, • zamoczenie lub przemieszczenie istniejących u pacjenta opatrunków, gipsów, • wystąpienie reakcji uczuleniowej na składniki szamponu lub odżywek. Przeciwskazania · udar krwotoczny , · konsultacje czy zabiegi wymagające wyjścia (aby chory nie wychodził w mokrych włosach · ciężki stan kliniczny chorego. Materiały i środki · szampon i odżywka do włosów (jeśli chory używa), · ciepła woda , · rękawiczki 2 pary , · fartuch ochronny, · folia do osłony pościeli lub podkład higieniczny , · ręczniki jednorazowe, · waciki do uszu , · środek do dezynfekcji rąk i powierzchni , · worki czerwony i niebieski . Przybory i sprzęt · grzebień lub szczotka, · termometr, · suszarka, · dwa ręczniki optymalnej wielkości, · 2 wiadra 5 ‒ 10 litrowe, jedno z wodą o temperaturze ok. 39°C, drugie puste na zużytą wodę, · 2 dzbanki z ciepłą wodą do mycia i płukania włosów o temperaturze ok. 36 ‒ 39°C, miska pneumatyczna , zwykła miska lub przybory do wykonania rynienki , tace -2 sztuki , · stolik, · taboret, · krzesło, · parawan , · wózek , · kosz na brudna bieliznę, · kosz na odpady medyczne . Zasady W trakcie wykonywania zabiegu należy przestrzegać następujących zasad: • poinformowaniu chorego o zamiarze wykonania zabiegu, uzyskaniu jego zgody i pozyskaniu go do współpracy, • zapewnieniu mu wygody i bezpieczeństwa, • dobraniu odpowiedniego nieuczulającego szamponu, • zapewnieniu optymalnej temperatury wody (36 ‒ 39°C) i otoczenia (20 ‒ 22°C), • przenoszeniu dzbanka za głową chorego, • zabezpieczeniu uszu przed zalaniem wodą, np. wacikami, • osłonięciu oczu chorego swoją dłonią, • dwukrotnym myciu i spłukiwaniu głowy, • wykonaniu masażu głowy, • niedopuszczeniu do oziębienia chorego i zamoczenia bielizny. Algorytm mycia głowy · Przedstaw się , powiedz co będziesz robić i uzyskaj zgodę. · Sprawdź kartę gorączkową. · Wykonaj czynności przygotowawcze: zamknij okno zamknij drzwi ustaw parawan odstaw stolik przyłóżkowy sprawdź temperaturę otoczenia przystaw krzesło siedziskiem do dolnego szczytu łóżka. · Umyj i zdezynfekuj ręce · Przygotuj zestaw (sprawdź czy suszarka działa)wraz z pojemnikami na odpady. · Wlej wodę do dzbanków i wiadra sprawdź temperaturę wody na nadgarstku. · Ubierz fartuch i rękawiczki przy łóżku chorego. · Połóż tacę na stolik przyłóżkowy. · Rozłóż zawinięcia kołdry od strony dalszej i bliższej. · Połóż płasko wezgłowie. · Posadź chorego. · Wyjmij poduszkę i jasiek – jedną poduszkę podłóż pod plecy chorego. · Zabezpiecz wezgłowie podkładem . · Zabezpiecz plecy chorego ręcznikiem. · Połóż miskę pneumatyczną, otwórz odpływ i umieść w pustym wiaderku. · Połóż pacjenta na plecach głową w misce i sprawdź, czy mu wygodnie –ręcznik powinien wyścielać zagłębienie na głowę . · Rozczesz delikatnie włosy. · Zabezpiecz uszy wacikami. · Sprawdź temperaturę wody termometrem. · Polej wodą z dzbanka głowę chorego- trzymaj dzbanek za głową chorego, ręką osłaniaj oczy. · Nalej na swoje dłonie trochę szamponu i rozprowadź na włosach (zaczynamy od tyłu głowy). Umyj włosy przytrzymując jedną ręką kark chorego – wykonaj masowanie w różnych kierunkach opuszkami palców (ruchy delikatne, ale zdecydowane), pomaga to rozprowadzić szampon oraz poprawia krążenie skóry głowy. · Spłucz głowę – lewą ręką trzymaj dzbanek za głową chorego, a prawą osłaniaj oczy. · Powtórz czynność mycia, staraj się wykonać delikatny masaż. · Nabieraj wody z wiadra dzbankiem jeśli zachodzi taka potrzeba do spłukiwania głowy. Spłukuj tak długo, aż nie będzie piany. · Nałóż odżywkę, jeśli chory jej używa. Rozprowadź ją równomiernie · na włosach, wmasuj preparat lekko palcami, okręć włosy ręcznikiem. Utrzymaj preparat 15 ‒ 20 minut, jeśli trzeba - spłucz ciepłą wodą. Zaczekaj aż woda spłynie z włosów. · Delikatnie posadź chorego i zabezpiecz głowę ręcznikiem(turban). · Wylej resztki wody z miski i wyjmij miskę pneumatyczną i odłóż na wózek, stolik lub taboret. · Usuń i wyrzuć podkład foliowy(jednorazowy do czerwonego worka). · Podnieś zagłówek. · Rozłóż obie poduszki i połóż suchy ręcznik. · Ułóż wygodnie chorego. · Zdejmij turban. · Wytrzyj głowę i wyjmij z uszu waciki – wyrzuć je do miski nerkowatej lub odpadów medycznych. · Delikatnie rozczesz włosy (od końcówek do nasady), resztę włosów z grzebienia zgarnij na ligninę i wyrzuć. · Zmień rękawiczki (aby nie dotykać przewodów i gniazdek elektrycznych mokrymi rękami). · Wysusz suszarką głowę chorego lub pozostaw do naturalnego wyschnięcia (pod głową ręcznik), np. przy włosach osłabionych chemioterapią. · Rozczesz włosy grzebieniem . · Usuń ręcznik. · Wykonaj czynności końcowe przy łóżku chorego: odstaw tacę na wózek, zdezynfekuj używane sprzęty , przystaw stolik przyłóżkowy, odstaw krzesło i taboret, odstaw parawan . · Wykonaj czynności końcowe po zabiegu: posegreguj odpady, zdezynfekuj sprzęt, umyj sprzęt, osusz sprzęt, zdejmij fartuch , umyj i zdezynfekuj ręce, schowaj zestaw do szafy, udokumentuj zabieg . Film instruktażowy ze strony Damy Radę : mycie głowy

mycie chorego leżącego w łóżku